به طور معمول چیزی که در یک عکس خوب توجه ما را به خود جلب می کند، چیزی است که در فوکوس قرار دارد. اما آیا تا به حال شده که به یک عکس نگاه کنید و متوجه شوید که قسمت های خارج از فوکوس چقدر زیبا هستند؟ گاهی اوقات قسمت های خارج از فوکوس ممکن است مانند یک توده نرم زیبا از تاری به نظر برسند. مواقع دیگر ممکن است به صورت ردیف خیره کننده بی پایانی از جرقه های درخشانی به نظر برسند که صحنه را پر می کنند.
«بوکه ویژگی زیبایی شناختی ماتی ایجاد شده در بخش های خارج از فوکوس تصویر است»

در این مقاله ما نگاهی به چند تکنیک مختلف برای به دست آوردن بوکه های بهتر در عکس ها می اندازیم. یک نکته که باید در ذهن داشته باشید این است که اغلب بهترین بوکه ها از ترکیب تکنیک ها به دست می آیند!
از فاصله نزدیک تر از سوژه خود عکس بگیرید
هرچه به سوژه خود نزدیک تر باشید، پس زمینه بیشتر خارج از فوکوس خواهد بود.

اکنون مشکل این است که لنز دوربین معمولا دارای حداقل فاصله فوکوس است (نقطه ای که در آن لنز دیگر نمی تواند فوکوس کند، چون شما بیش از حد به سوژه خود نزدیک هستید). شما می توانید با عکاسی از سوژه از نزدیک ترین فاصله ای که می توانید، بدون نزدیک تر رفتن از حداقل فاصله فوکوس، میزان تاری پس زمینه خود را به حداکثر برسانید.
فاصله سوژه تا پس زمینه را زیاد کنید
اولین غریزه شما هنگام عکاسی از اشخاص ممکن است این باشد که آنها را مستقیما در مقابل یک پس زمینه قرار دهید (مانند ایستادن در مقابل یک دیوار). گرفتن چنین عکس هایی خوب است، اما در این صورت بوکه زیادی به دست نخواهید آورد (اگر اصلا وجود داشته باشد)، و سوژه های شما قطعا زیاد در برابر پس زمینه برجسته نخواهند شد.

شما می توانید میزان تاری پس زمینه را با دورتر کردن سوژه خود از پس زمینه، افزایش دهید. هرچه فاصله بین سوژه و پس زمینه را بیشتر کنید، پس زمینه بیشتر مات می شود.
با فواصل کانونی طولانی تر عکس بگیرید
لنزهای دارای فواصل کانونی طولانی تر (مانند ۲۰۰mm) نسبت به لنزهای دارای فواصل کانونی کوتاه تر (مانند ۲۴mm)، سوژه را بیشتر از پس زمینه جدا می کنند – با کاهش عمق میدان پس زمینه مات تری به شما می دهند. این می تواند به تاکید بر ظاهر بوکه در یک عکس کمک کند.

بنابراین، اگر از یک لنز زوم مانند ۱۸-۵۵mm استفاده کنید، آن وقت عکاسی در ۵۵mm بوکه را به حداکثر خواهد رساند!
با یک دیافراگم سریع عکس بگیرید
عکاسی با دیافراگم های سریع تر (f/1.4، f/1.8، f/2.8) می تواند به ایجاد عمق میدان کمتر کمک کند. هرچه دیافراگم شما بازتر باشد (اعداد f کوچک)، عمق میدان شما کمتر خواهد بود. ایجاد یک عمق میدان کم اجازه خواهد داد تا میزان بیشتری از تصویر شما خارج از فوکوس باشد – که پتانسیل ایجاد بوکه را افزایش می دهد.

این می تواند کمی گمراه کننده باشد، چون تنها عکاسی در f/1.4 تضمین نمی کند که شما در عکس های خود بوکه داشته باشید. به عنوان مثال، اگر از سوژه ای عکس می گیرید که خیلی دور است (مانند یک کوه)، آن وقت حتی اگر با یک دیافراگم سریع هم عکس بگیرید، هیچ بوکه ای به دست نمی آورید. چرا اینطور است؟ چون وقتی سوژه شما دور است، لنز دوربین بر روی بینهایت فوکوس خواهد کرد، و همه چیز در عکس در فوکوس خواهد بود. اگر همه چیز در عکس در فوکوس قرار داشته باشد، هیچ بوکه ای وجود نخواهد داشت.

بعضی از لنزها مانند لنزهای کیت، دیافراگم های بسیار سریع ندارند. به عنوان مثال یک لنز ۱۸-۵۵m ممکن است دیافراگم f/3.5-f/5.6 داشته باشد. این بدین معنی است که وقتی لنز در ۱۸mm است، بزرگترین دیافراگم f/3.5 است، اما وقتی که شما تا ۵۵mm زوم می کنید، بیشترین مقداری که دیافراگم اجازه دارد باز شود f/5.6 است. در این وضعیت، بهترین کاری که باید برای به دست آوردن بهترین بوکه انجام دهید این است که در ۵۵mm در f/5.6 عکس بگیرید. فاصله کانونی طولانی تر ۵۵mm (حتی در f/5.6) نسبت به تنظیم لنز بر روی f/3.5 در ۱۸mm، کار بهتری برای ثبت بوکه خواهد بود.

لنزک: به یک دیافراگم باز مثل f/1.4 سریع گفته می شود چراکه امکان انتخاب یک سرعت شاتر سریع را می دهد.